دعوت به دولت اسلامی

 در شانزده سال پس از جنگ، کشور با دو تهدید بزرگ مواجه شد:

اول تهاجم فرهنگی
دوم مفاسد اقتصادی

مقام معظم رهبری در طول این سالیان، با تکیه بر دو محور معنویت_گرائی و عدالت_خواهی جامعه را به مقابله با این دو موج مخرّب فرا خواند. اما دشمن نیز با کمک همراهان داخلیِ خود، بیکار ننشست و توانست جبهه ای را تا درون نیروهای نظام، علیه انقلاب بگستراند.
در نیمه اول دهه هفتاد تهاجم_فرهنگی به لذت گرائی دامن زد و زمینه ای برای مال دوستی گردید و این دو، در طول حرکت خود در نیمه دوم این دهه، سوار بر اسب چموش جاه_طلبی شده و مشکلات عدیده ای برای انقلاب ایجاد نموده تا آنجا که در سر، خیال خام شکستن ساختار ها و تبعید ارزشها از ساختار سیاسیِ نظام جمهوری اسلامی را می پختند.
مراجعه به بیانات مقام معظّم رهبری در طول این سالها نشان می دهد که ایشان تا حدود سال ۷۱ ، با یک شیب حساب شده، انذار نسبت به تهاجم_فرهنگی را اوج داده و آنگاه که خطر دیگری به نام دنیا طلبی و زراندوزی به جامعه روی آورد ایشان با همان شیوه و با لَحنی انتقادی توجهات را به سوی این بلیّه جلب نمودند.
این فصل از حدود سال ۷۱ با انتقاد از دنیاطلبی و زر اندوزی شروع شد تا در اوایل دهه هشتاد، با تخطئه مفاسدمالی و اقتصادی به اوج خود رسید. و آنگاه که احساس می شد جریان موجود در نظام، یارای مقابله ای جانانه با این دو موج مخرب فرهنگی و اقتصادی را ندارد ، به شکلی تقریبا متفاوت جامعه را به ضرورت تشکیل دولت اسلامی برای برداشتن موانع دعوت نمودند.